René Lauwers van de Polyp (de volle 100 procent)

Zucht. Even diep zuchten. Ook weer niet te diep, want dan komen er tranen. Niet zo handig, want ik zit in Barzoen, mijn werkplek de komende twee weken. Het laatste wat ik wil, is dat deze blog een melig stukje tranendal wordt. Ik wil de foorkramers een gezicht geven. Aan zoveel mogelijk mensen tonen wie ze zijn, wat hun werk echt inhoudt, hoe ze zich daarbij voelen.

Maar ... ik kan niet om mijn eigen hart heen. En daar zit nu gewoon veel emotie. Aangewakkerd door René. René van de Polyp. Die me met hese stem vertelde hoe hij tijdens elke rit van de Polyp IEDEREEN die in zijn attractie zit, in de gaten houdt. Of ze het goed hebben, of ze niet misselijk worden, of de mama's en papa's hun kindjes goed vasthebben. Vooral dat laatste raakte me. Dat bezorgde, grote vaderhart. Begaan met zijn kroost. 'Ik ben aanwezig. Bij elke rit. De volle 100 procent. Als een kind niet 100 procent goed zit, start ik niet.' zegt hij stellig. 'En als ik zie dat ouders hun kinderen niet goed vasthouden, leg ik de attractie stil'. Opnieuw die vastberadenheid. Ook al klinkt er vermoeidheid in zijn stem door. Dat komt van zijn focus en aanwezigheid. Altijd. 'Dat maakt me moe, ja. Aan het einde van dag voelt het soms alsof ik 1000 kilometer heb gereden.', zegt René. De journalist van RTV vraagt René of hij zijn typische kermiszinnen eens kan uitspreken. Omdat ik had aangegeven dat die woorden van hem (*) vaak in mijn hoofd klinken als ik aan Turnhout Kermis denk. Maar nee, dat kon hij niet. Dat lukt hem alleen als er mensen zijn, ambiance en drukte is. Dan komt hij tot leven en geeft hij zich volledig. De volle 100 procent. Alweer.

(*) de zinnen van René zijn: 'Plaatsen nemen in de Polyp. Er is nog plaats, beste mensen, u kunt er nog bij' en 'Zie ze draaien, zie ze zwieren, zie ze lachen!' en 'En we gaan nog een versnelling hoger' en 'We maken nog even een dansje onder water'